श्री संत ज्ञानेश्वर समाधी
अभंग
पांडुरंग निवृत्ति उभे दोघेजण । आरंभिलें नमन ज्ञानदेवें ॥१॥
नामा पुंडलिक उभे दोहोंकडे । ज्ञानराजा पुढें उभे ठेले ॥२॥
गंध आणि अक्षता पुष्प परिमळ । आणियेले जळ भागिरथीचें ॥३॥
अनंत स्वरुपाचीं अनंत हीं नावें । नमन ज्ञानदेवें आरंभिलें ॥४॥
नामा म्हणे देवा नमनाची रीती । नमन सर्वांभूतीं मान्य जालें ॥५॥
अभंग (५२)
पुढें ज्ञानेश्वर जोडोनियां कर । बोलतो उत्तर स्वामिसंगें ॥१॥
पाळिलें पोसिलें चालविला लळा । बा माझ्या कृपाळा निवृत्तिराजा ॥२॥
स्वामीचिया योगें जालों स्वरुपाकार । उतरलों पार मायानदी ॥३॥
निवृत्तीचें हात उतरिला वदना । त्यागिलें निधाना आम्हालागीं ॥४॥
नामा म्हणे देवा देखवेवा मज । ब्रह्मीं ज्ञानराज मेळविला ॥५॥
अभंग (५३)
वोसंडोनि निवृत्ति आलिंगों लागला । आणिकांच्या डोळां अश्रु येती ॥१॥
अमर्यादा कधीं केली नाहीं येणें । शिष्य गुरुपण सिद्धी नेलें ॥२॥
गीतार्थाचा अवघा घेतला सोहळा । गुह्यगौप्यमाळा लेवविल्या ॥३॥
फेडिलीं डोळ्याचीं अत्यंत पारणीं । आतां ऐसें कोणी सखे नाहीं ॥४॥
काढोनियां गुह्य वेद केले फोल । आठवती बोल मनामाजीं ॥५॥
नामा म्हणे संत कासावीस सारे । लाविती पदर डोळियांसी ॥६॥
अभंग (५४)
देव म्हणे ऐसें आठवाल कोठवर । होईल उशीर समाधीशी ॥१॥
निरंजनीं समाधि निरंतर तुम्हांसी । व्यर्थ कासाविसी होऊं नये ॥२॥
निवृत्तीसी पोटीं धरिलें देवानें । केलें समाधान अवघियांचें ॥३॥
ब्रह्माणि ही कळा पुढें मुक्ताबाई । देवा सांगा कांहीं आम्हांलागीं ॥४॥
देव म्हणे तुज येणें जाणें नाहीं । अनुभवोनि पाही जीवन्मुक्ती ॥५॥
म्हणे मुक्ताई सख्या ज्ञानेश्वरा । प्रार्थना तुम्ही करा देवालागीं ॥६॥
ज्ञानदेवें वचन घातलें देवांवर । विश्वाचें मनोर पांडुरंग ॥७॥
नामा म्हणे स्वामि प्रेमाचिया रंगें । बोलावणें स्वांगें करुं आम्ही ॥८॥
अभंग (५५)
ज्ञानदेवें देवा घातलें वचन । करा समाधान सोपानाचें ॥१॥
समुद्रायेसीं तुम्हां करुं बोळवण । ऐसाचि सोपान ब्रह्मकरु ॥२॥
तीर्थावळी वेळें नेमियलें स्थान । तेथें पोचविणें मजलागीं ॥३॥
विठठल रुक्माई उभी समाधान । दिधलें वचन ज्ञानदेवा ॥४॥
नामा म्हणे देवा स्थिरावलें मन । करितां समाधान अवघियांचें ॥५॥
अभंग (५६)
निवृत्तिदेव म्हणे सांगतो या वाचे । राहाणें चौघांचें एकरुप ॥१॥
त्रिवेणीचा ओघ जैसा एके ठायी । तैसी मुक्ताबाई आम्हांमध्यें ॥२॥
ब्रह्माविष्णुहर जैसे एके ठायीं । तैसी मुक्ताबाई आम्हांमध्यें ॥३॥
रज तम गुण सत्व गुणाठायी । तैसी मुक्ताबाई आम्हांमध्यें ॥४॥
भूचरी खेचरी चांचरी ते पाही । अगोचरा ठायीं मुक्तगंगा ॥५॥
प्रथम ज्ञानेश्वरें काढियेली वाट । धरियेलें वैकुंठ आळंकापुरीं ॥६॥
इंद्रनीळ पर्वत नेमिला सोपाना । निवृत्तीसी जाणा त्रिंबकेश्वर ॥७॥
चौथी मुक्ताबाई नेमियली तापी । नामा म्हणे ख्याती केली यांनीं ॥८॥
अभंग (५७)
निवृत्तिदेव म्हणे करितां समाधान । कांही केल्या मन राहात नाहीं ॥१॥
बांधल्या तळ्याचा फुटलासे पाट । ओघ बारा वाट मुरडताती ॥२॥
बांधल्या पेंढीच्या सुटलासे आळा । तृण रानोमाळा पांगलेसे ॥३॥
हरिणीविण खोपी पडियेली वोस । दशदिशा पाडसें भ्रमताती ॥४॥
मायबापें आम्हां त्यागियेलें जेव्हां । ऐसें संकट तेव्हां जालें नाहीं ॥५॥
नामा म्हणे देवा पेटला हुताशन । करा समाधान निवृत्तीचें ॥६॥
अभंग (५८)
देव रुक्माबाई आणिक साधुजन । करिती समाधान निवृतीचें ॥१॥
ज्ञानियांनी ऐसी करावी जंव खंती । अज्ञानाचा किती पाड आला ॥२॥
धन्य तुमचा महिमा बोलती पुराणीं । दृश्य कांहीं मनीं आठवूं नये ॥३॥
आकाशाचे ठायीं अभ्रें येती जाती । कोण त्याची खंती करुं पाहे ॥४॥
अवतारादिक गेले आले अपार । जैसा का विस्तार मृगजळाचा ॥५॥
नामा म्हणे देवें धरियेलें हातीं । उठविली विभूति निवृत्तिराज ॥६॥
आमचा लेख कसा वाटलं हे आम्हाला कंमेंट द्वारे नक्की कळवा
|| धन्यवाद ||
Post a Comment