संत तुकाराम महाराज_अभंग

 दुडिवरी दुडी गौळणी साते निघाली

अभंग

दुडिवरी दुडी गौळणी साते निघाली | गौळण गोरस म्हणो विसली ||१||

गोविंदु घ्या कोणी दामोदर घ्या गे | तंव तंव हांसती मथुरेच्या गे ||२||

दुडिया माझारी कान्होबा झाला भारी | उचंबळे गौरस सांडे बाहेरी ||३||

एका जनार्दनीं सबलस गौळणी | ब्रम्हानंदु न समाये मनीं ||४||

बोलो अबोलणे मरोनिया जिणे ।

असोनि नसणे जने आम्हा ॥१॥

भोगी त्याग जाला संगीच असंग ।

तोडियेले लाग माग दोन्ही ॥२॥

तुका म्हणे नव्हे दिसतो मी तैसा ।

पुसणे ते पुसा पांडुरंगा ॥३॥

पापाची वासना नको दावू डोळां,

त्याहूनी आंधळा बराच मी II

निंदेचे श्रवण नको माझे कानी,

बधीर करोनी ठेवी देवा II

अपवित्र वाणी नको माझ्या मुखा,

त्याहूनी मुका बराच मी II

नको मज कधी परस्त्रीसंगती,

जनातून माती उठता भली II

तुका म्हणे मज अवघ्याचा कंटाळा,

तू ऐक गोपाळा आवडीसी II

देव तिळी आला | गोडे गोड जीव धाला ||१||

साधला हा पर्वकाळ | गेला अंतरीचा मळ ||२||

पापपुण्य गेले | एके स्नानेची खुंटले ||३||

तुका म्हणे वाणी | शुद्ध जनार्दना जनी ||४||

एक गावें आम्ही विठोबाचे नाम । आणिकांचे काम नाहीं आतां ॥१॥

मोडूनियां वाटा सूक्ष्म दुस्तर । केला राज्यभार चाले ऐसा ॥ध्रु.॥

लावूनि मृदंग श्रुतिटाळ घोष । सेवूं ब्रम्हरस आवडीनें ॥२॥

तुका म्हणे महापातकी पतित । होती जीवनमुक्त हेळामात्रें ॥३॥

तुम्ही विश्वनाथ । दीनरंक मी अनाथ ॥१॥

कृपा कराल ते थोडी । पायां पडिलों बराडी ॥ध्रु.॥

काय उणें तुम्हांपाशीं। मी तों अल्प चि संतोषी ॥२॥

तुका म्हणे देवा । कांहीं भातुकें पाठवा ॥३॥

आजि आनंदु रे एकी परमानंदु रे । जया श्रुति नेति नेति ह्मणती गोविंदु रे ॥1॥

विठोबाचीं वेडीं आह्मां आनंदु सदा । गाऊं नाचों वाऊं टाळी रंजवूं गोविंदा ॥ध्रु.॥

सदा सन सांत आह्मां नित्य दिवाळी । आनंदें निर्भर आमचा कैवारी बळी ॥2॥

तुका ह्मणे नाहीं जन्ममरणांचा धाक । संत सनकादिक तें आमचें कवतुक॥3॥

---

 आमचा लेख कसा वाटलं हे आम्हाला कंमेंट द्वारे नक्की कळवा 

|| धन्यवाद ||