अभंग १

 अभंग १

।। १ ।।

ज्ञानियांचा राजा गुरु महाराव । म्हणती ज्ञानदेव तुम्हां ऐसें ।। १ ।। 

मज पामरा हें काय थोरपण । पायींची वहाण पायीं बरी।।२।।

 ब्रह्मादिक जेथें तुम्हां वोळंगणें। इतर तुलने काय पुढें ।। ३ ।।

 तुका म्हणे र्नेणो युक्तीची ते खोली । म्हणोनि ठेविली पायीं डोई । । ४ । ।

।। २ ।।

फिरविलें देऊळ जगामाजीं ख्याती । नामदेवा हातीं दूध प्याला ।। १ ।।

 भरियेली हुंडी नरसी मेहत्याची। धनाडी जाटाचीं सेतें पेरी ।। २ ।। 

मिराबाईसाठीं घेतो विष प्याला। दामाजीचा झाला पडेवार ।। ३ ।। 

कबिराचे मागीं विणूं लागे शेले। उठविलें मूल कुंभाराचें ।।४।। 

आतां तुम्ही दया करा पंढरीराया । तुका विनवी पायां वेळोवेळा ।।५।।

।। ३ ।।

चंदनाचे हात पायही चंदन। परिसा नाहीं हीन कोणी अंग ।। १ ।। 

दीपा नाहीं पाठीं पोटीं अंधकार। सर्वांगीं साखार अवघी गोड ।। २ ।। 

तुका म्हणे तैसा सज्जना पासून । पाहातां अवगुण मिळेचि ना ।। ३ ।।

।। ४ ।।

मृगाचिया अंगी कस्तुरीचा वास । असे ज्याचा त्यास नसे ठावा ।। १ ।। 

भाग्यवंत घेती वेचूनियां मोल। भारवाही मेले वाहतां ओझें । । २ ।।

 चंद्रामृतें तृप्ति पारणें चकोरा । भ्रमरासी चारा सुगंधाचा ।।३ ॥ 

अधिकारी येथे घेती हातवटी। परीक्षवंता दृष्टी रत्न जैसें ।।४ ।।

 तुका म्हणे काय आंधळया हातीं । दिलें जैसें मोतीं वायां जाय ॥ १५ ॥ ॥

।। ५ ।।

जयाचिये व्दारी सोन्याचा पिंपळ । अंगी ऐसें बळ रेडा बोले ।। १ ।। 

करील तें काय नोहे महाराज । परि पाहें बीज शुध्द अंगीं । । २ । । 

जयानें घातलीं मुक्तीची गवांदी। मेळविली मांदी वैष्णवांची ।। ३ ।।

 तुका म्हणे तेथें सुखा काय उणें । राहें समाधान चित्ताचिया । ।४ ।।

।। ६ ।।

करविली तैसी केली कटकट। वांकडें कीं नीट देव जाणे ।।१।। 

कोणाकारणें हें झालेंसे निर्माण। देवाचें कारण देव जाणे । । २ ।। 

तुका म्हणे मी तों अभिमाना वेगळा । घालूनि गोपाळा भार असें ।। ३ ।।

।। ७ ।।

आम्ही तेणें सुखी । म्हणा विठ्ठल विठ्ठल मुखीं । । १ । । 

तुमचें येर वित्त धन। तें मज मृत्तिकेसमान ।। २ ।।

 कंठी मिरवा तुळसी । व्रत करा एकादशी । । ३ । । 

म्हणवा हरीचे दास । तुका म्हणे मज ही आस ।।४।।

।। ८ ।।

सत्यगुरुरायें कृपा मज केली। परि नाहीं घडली सेवा कांहीं ।। १ ।। 

सांपडविलें वाटे जातां गंगास्नान । मस्तकीं तो जाणा ठेविला कर ।। २ ।। 

भोजना मागती तप पावशेर। पडिला विसर स्वप्नामाजीं ।।३।। 

काय कळे उपजला अंतराय । म्हणोनियां काय त्वरा झाली । । ४ । । 

राघवचैतन्य केशवचैतन्य । सांगितली खूण माळिकेचि । । ५ । । 

बाबाजी आपुलें सांगितलें नाम। मंत्र दिला राम कृष्ण हरि । । ६ । ।

 माघ शुध्द दशमी पाहूनि गुरुवार। केला अंगीकार तुका म्हणे ।। ७ ।।

।। ९ ।।

माझिये मनींचा जाणोनियां भाव। तो करी उपाव गुरुरावो । । १ ।। 

आवडीचा मंत्र सांगितला सोपा। जेणें नोहे गुंफा कांहीं कोठें ।। २ ।। 

जाती पुढें एक उतरले पार। हा भवसागर साधुसंत ।। ३ ।। 

जाणत्या नेणत्या ज्या जैसी आवडी । उतार सांगडी तापे पेटे ।।४।।

तुका म्हणे मज दावियेला तारु । कृपेचा सागरु पांडुरंग ।। ५ ।।

।। १० ।।

घालूनियां भार राहिलों निश्चिंतीं । निरविलें संतीं विठोबासी ।। १ ।। 

लावूनियां हात कुरवाळिला माथा। सांगितलें चिंता न करावी । । २ । ।

कटीं कर सम चरण साजिरे। राहिला भींवरेंतीरीं उभा । । ३ । ।

खुंटले सायास आणीक या जीवा । धरिले केशवा पाय तुझे । । ४ । ।

तुज वाटे आतां तें करीं अनंता। तुका म्हणे संतां लाज माझी । । ५ । ।

।। ११ ।।

मूर्तिमंत देव नांदतो पंढरी । ये रं ते निरंतरी प्रति महारुप ।।धृ।। 

जाऊनिया वना करावे किर्तन। मानुनी पाषाण विठ्ठलरुपी । । १ । । 

तुका म्हणे मुख्य पाहिजे हा भाव। भावापाशी देव सिध्द उभा । । २ ।।

।। १२ ।।

चला आळंदीला जाऊं। ज्ञानेश्वर डोळा पाहूं ।।धृ।। 

होतिल संताचिया भेटी । सांगू सुखाचिया गोष्टी । । १ । । 

ज्ञानेश्वर ज्ञानेश्वर । मुखी म्हणतां चुकतील फेरं ।।२ ॥

जन्म नाही रें आणिक । तुका म्हणे माझी भाक ।। ३ ।।

।। १३ ।।

विठ्ठल पाहुणा आला माझ्या घरा । लिंबलोण करा सावळ्याला ।। १ ।। 

दुरल्या भेटीचा बहू आवडीचा। भीवर थडीचा नारायण । । २ । । 

सर्व माझे गोत्र मिळाले पंढरी। भिमाच्या माहेरा धन्य झालो ।। ३ ।। 

तुका म्हणे माझा आला सखा हरि। संकटे निवारी पांडूरंगा।।४ ।।

।। १४ ।।

जाले ज्ञानदेव वाणी। आले सामुग्री घेऊनी ।। १ ।। 

पर्वकाळ द्वादशी। दिली सामुग्री आम्हांसी ।। २ ।। 

ज्ञानदेवाच्या चरणी । शरण एका जनार्दनी ।। ३ ।।

।। १५ ।।

वेढा वेढा रे पंढरी । मोर्चे लावा भिमातीरी ।। १ ।। 

चला चला संतजन । करा देवाशी भांडण । । २ ॥ 

लुटा लुटा पंढरपुर। धरा रखुमाईचा वर ।। ३ ।। 

तुका म्हणे चला चला। घाव निशाणी घातला । । ४ । ।

।। १६ ।।

मन हा मोगरा अर्पूनी ईश्वरा । पुनःरुपी संसारा येणें नाही । । १ । । 

मन हे शेवंती अर्पूणी भगवंती। पुनःरुपी संस्कृती येणे नाही ।। २ ।। 

मन हे तुळशी देऊ ऋषीकेशी । पुनःरुपी जन्मासी येणें नाही । । ३ । ।

 तुका म्हणे ऐसा जन्म देई देवा। तुझा सहवास व्हावा वैकुंठाशी । । ४ । ।

।। १७ ।।

पोटा पुरते देई विठ्ठला (मागणे)। लई नाही लई नाही लई नाही .. । । धृ ।। 

पोळी साजूक अथवा शिळी । देवा देई भुकेच्या वेळी ।। १ ।। 

वस्त्र नवं अथवा जुनं । देवा देई अंग भरुन ।। २ ।। 

कळणा अथवा कोंडा । देवा देई भुकेल्या तोंडा ।। ३ ।। 

तुका म्हणे आतां। नका करुं पाया परता ।।४।।

।। १८ ।।

इंद्रायणी काठी देवाची आळंदी। लागली समाधी ज्ञानेशाची।।धृ।। 

ज्ञानियाचा राजा भोगितो राणीव। नाचती वैष्णव मागेपुढे ।। १ ।। 

मागे पुढे दाटे ज्ञानाचा उजेड । अंगणात झाड कैवल्याचे ।। २ ।। 

उजेडी राहीले उजेड होऊन । निवृत्ती, सोपान, मुक्ताबाई । । ३ । ।

।। १९ ।।

वाचावी ज्ञानेश्वरी। डोळा पहावी पंढरी।।धृ।। 

ज्ञान होय अज्ञानासी। ऐसा वर त्या टिकेसी ।। १ ।। 

ज्ञान होय मूढा । अति मुर्ख त्या दगडा ।। २ ।। 

वाचेल जो कोणी। जनी त्यासी लोटांगणी ।। ३ ।।

।। जय जय विठ्ठले। विठ्ठले विठ्ठले रखुमाई। सावळें विठ्ठले रखुमाई ।।

---

 आमचा लेख कसा वाटलं हे आम्हाला कंमेंट द्वारे नक्की कळवा 

|| धन्यवाद ||