लोकप्रसिद्ध निवडक_भजने आणि भक्तिगीते

 लोकप्रसिद्ध निवडक 

भजने  आणि भक्तिगीते 

५३७

मोठे मोठे ते सरदार। केले किती तरी ठार। 

जेव्हा निघाली मैदानी। शिवरांयाची तलवार ।। धृ।।

 तलवार ही शिवबाची। आई भवानीची देण।

रक्त पिऊन वैऱ्याच । तिने भागविली तहान ।

 भोळ्या जनतेवर होणारा। थांबविला अत्याचार ।। १ ।। 

त्या तलवारीची मुठ। आली शिवबाच्या मुठीत।

 मग निघाली म्यानातून। तिची चमचमती पात।

 तिचे विक्राळ रुप पाहून। वैरी घाबरला फार ।।२।। 

शिवरायांनी शत्रूंवर । जेव्हा चढविले हल्ले ।

तलवारीच्या पातीवर। सारे जिंकियले किल्ले । 

काम फत्ते झाल्याविना । नाही घेतली माघार ।। ३ ।।

त्या आई भवानीची। कृपा होती शिवावर । 

हात मायेचा जिजाईचा। शिवरायांच्या शिरावर । 

शिवरायांचे रुप पाहून । वैरी कापतो थरथर ।। ४ ।।

५३८

गेला दसरा आली दिवाळी। हसू नाचू या हो । 

नविन हे । वर्ष सुखाचे जावो...।।धृ।।

आनंदाने सारे फिरती । गजबजलेल्या वाटा दिसती । 

दारोदारी दीप उजळती। अन् रांगोळ्या अंगणी फुलती । 

देशकारणी दाही दिशांनी। गंगा यशाची वाहो, नविन हे ।। १ ।। 

धनलक्ष्मीचे होता पुजन । शुभलाभाचे करिती चिंतन ।

कुणी आनंदे करिती भोजन। उडती फटाके होते रंजन । 

शंकरपाळी, घ्या कडबोळी। लाडू करंज्या घ्याहो, नविन हे ।। २ ।। 

ओवाळीताना तेज विलसते। बंधु भगिनींची माया दिसते । 

दृश्य उमलते अंतरी ठसते। भाऊबीजेची महती पटते। 

अशी भारतीय रित जगती। सर्वांभूती राहो, नविन हे.. । । ३ । ।

५३५

यमापासूनी सावित्रीने । आणिलें पतीचे प्राण ।।

जगी या झाली। सती ही महान ...... ।। धृ ।।

सत्यवान तो गेला वनात । फास यमाचा पडला क्षणांत ।।

कुन्हाड पडली भूमीवरती। निघून गेले प्राण ।। १ ।।

यम निघाले घेऊनी जीव। सावित्रीने घेतली धांव ।।

पिता मानले यमराजाला । मागितले अभय वरदान

सावित्रीची भक्ती थोर । यमराजाला पडला घोर ।।

प्राण आणिले पती देवाचे। बदलून ब्रम्हलिखाण ।।२।।

काळपुरुष यम झालें प्रसन्न । सावित्रीला घडलें पुण्य ।।

अनंत किमया सावित्रीची । सांगे शास्त्र-पुराण ।। ३ ।।

५३६

माती सांगे कुंभाराला । पायी मज तुडविशी ।।

तुझाच आहे शेवट वेडया । माझ्या पायाशी ॥ धृ ॥

मला फिरवशी तूं चाकावर। घट मातीचे बनवी सुंदर ।।

लग्न मंडपी कधी असे मी कधी शवापाशीं ।। १ ।।

वीर धुरंदर आले गेले। पायी माझ्या इथे झोपले।।

कुब्जा अथवा मोहक युवती। अंती मजपाशीं  ।। २ ।। 

गर्वानें का ताठ राहशी । व्यर्थ कशाला उगा मानसी ।।

तुझ्या लल्लाटी अखेर लिहीले। मिलन माझ्याशी ।।३।।

५१७

जनीच्या घरी तूं देवा ओढियले जाते। 

जोडोनिया नाते पांडूरंगा।।धृ।। 

सावत्या माळ्या संगे खुडोनिया भाजी। 

हाकलीसी मोट पांडूरंगा । । १ । ।

 गोऱ्या कुंभाराने तुडविले मूल । 

केला प्रतिपाळ पांडूरंगा ।। २ ।। 

संत तुकारामे गायीले अभंग। 

भजनात दंग माझा पांडूरंग ।। ३ ।।

५१८

सेवा धर्मी पूण्य आहे। सांगे सखा श्रीहरि । 

देवांचाही देव करतो। भक्तांची चाकरी।।धृ।। 

भल्या पहाटे गाऊनी ओवी। जनीचे जाते ओढी। 

सुखदुःखाचं जातं परमार्थाचा त्यात। घास मी भरिला । 

जनी गाते ओव्या तूं। ये रे बा विठ्ठला - २... । । १ । । 

भल्या पहाटे गाऊनी ओवी। जनीचे जाते ओढी। 

संत सखूचा कैवारी हा। रांधूनी उष्टे काढी। 

सावत्या संगे भाजी खुडोनी । मळा राखण करी ।। २ ।।

 नाथा घरी विठू माऊली। अखंड भरते पाणी। 

राम सावळां शेले विणतो। कबीर गातो गाणी । 

गोऱ्यासंगे चिखल तुडविता । तल्लिन हो अंतरी।। ३ ।। 

देवालाही चुकला नाही। कर्म भोग हा असा । 

अजाणताही परमात्म्याला। आत्मा घेते जसा।

अगाध आहे नियतीची ही किमया परमेश्वरी ।।४ ॥

५१९

हे आदिमा हे अंतिमा। जे वांछिले ते तूं दिले। कल्पद्रुमा।।धृ।।

या मातीचे आकाश तूं । शिशिरांत या मधुमास तूं । 

देशी मृता तूं अमृता। पुरुषोत्तमा । । १ ।। 

देणे तुझे इतुके शिरी। झालो ऋणी जन्मांतरी। 

अपकार मी अपराध मी । करी तूं क्षमा ।। २ ।।

५२०

उठ पंढरीच्या राजा। फार वेळ झाला । 

थवा वैष्णवांचा दारी। दर्शनासी आला ।।धृ।। 

पूर्व दिशी उंचे आभाळी । घुमे वारियाच्या वेली। 

सूर सूर झेलु त्यांच्या। सुगंधात न्हाला । । १ । । 

कुक्षी घेऊनिया कुंभा । उभी ठाकी चंद्रभागा । 

मुख प्रक्षाळाने देवा । गोविंदा गोपाळा ।। २ ।।

 पुंडलिका हाका देई। उभ्या राही रखुमाबाई । 

निरांजने घेऊन हाती। सिध्द आरतीला ।। ३ ।।

५२१

भक्तीवाचूनी मुक्तीची। मज जडली रे व्याधी विठ्ठला 5 5 5... ।

 मीच खरा अपराधी ।।धृ।। 

ज्ञानेशाचे अमृत अनुभव। अनुकंपेचे नेत्री आसव। 

स्वप्न तरल ते नकळे शैशव । विरले त्यात कधी । । १ ॥ 

संत तुकयाची अभंगवाणी। इंद्रायणीचे निर्मळ पाणी। 

मीच उडविला दृष्ट यौवनी। करुणेचा हा निधी ।। २ ।। 

सरले शैशव स्वच्छंदीपण । नुरले यौवन बुडले मी पण । 

कधी न रंगले भ्रमस्त हे मन। तुझ्या चिंतनी कधी ।। ३ ।।

५२२

अमृताची गोडी तुझ्या भजनात। मनाला विसावा दुःखी जीवनात ।।धृ।। 

भजनी रंगावे जगा विसरावे । रामनाम घ्यावे चिपळ्यांची साथ ।। १ ।।

माझा पांडूरंग ऐकतो अभंग। भजनात दंग नाचे किर्तनात । । २ । । 

कैलासीचा देव माझा महादेव। भक्तांचा दैवत माझा भोलानाथ ।। ३ ॥

नाम तुझे देवा केशवा माधवा। कोणताही ठेवा गोडवा तयात ।।४।।

५२६.

नित्य वाचें प्रभू नाम गाऊं। पांडुरंगी सदा लीन राहूं ।। धृ।। 

हा फेरा जनन मरणांचा। चुकविता ही ना चुकण्याचा। 

ध्येय पूर्ती परी प्राण वाहूं ।। १ ।।

कुणी ब्राम्हण कुणी महार। करूं नका असा अविचार।

 एकमेका म्हणू भाऊ भाऊं ।। २ ।।

नित्यव्दारा धरी सन्मान। नको वृथार्थ हा अभिमान । 

सुख-दुःखे समानच वाहू ।। ३ ।।

५२७

मायपित्याच्या गळ्यात दोरी..

बायको खांदयावरी । पुंडलिक काशी यात्रा करी।। धृ।।

 स्वतः खाई तुप रोटी। माय पित्याला शिळी भाकरी ।। १ ।। 

स्वतःनेसे जरीकाठी। मायपित्यास देई लंगोटी ।। २ ॥

तुका म्हणे ऐसा सुपुत्र। जन्मा येऊनी झाला पवित्र ।। ३ ।। 

 (५२८

मानवा तूं सत्य नीती। सोडू नको रें। 

वचन आई बापाचे। मोडू नको रें ।।धृ।। 

बालपणी तुझे सारे पुरविले लाड। जपले रे तुजला । 

जिवाच्या पल्याड । म्हातारपणात त्यांना। नाडू नको रें ।। १ ।।

आईबाप जोवर आहेत जीवंत। जित्यापणी सेवा कर। 

हो रे पुण्यवंत। नंतर रडूनी छाती। झोडू नको रें ।। २ ।।

असेल घरामध्ये लाडाची राणी। भलतेच काही तुझ्या। 

सांगेल कानी । आईबापा घराबाहेर । काढू नको रें ।। ३ ।।

जशी करशील करणी आज तु थोर । तसे करतील करणी। 

तुझी सारी पोरं । सत्यवचन सोपानाचे । खोडू नको रें ।।४।।

५२९

धन्य ते पंढरी धन्य भीमातीर। आणियेलें सार पुंडलिकें। । धृ ।। 

धन्य तोही लोक अवघा दैवांचा । सुकाळ प्रेमाचा घरोघरीं । । १ । ।

धन्य तेही भूमी धन्य तरुवर । धन्य तें सरोवर तीर्थरुप ।। २ ।।

 धन्य त्या नरनारी मुखीं नाम ध्यान । आनंदे भुवन गर्जतसे ।।३।।

 धन्य पशु पक्षी कीटक पाषाण । अवघा नारायण अवतरलासे ।।४।।

५३०

तुझ्यासाठी सोडूनिया। सारा संसार रे पांडुरंगा। 

तू भेटशिल मजला । म्हणूनी थांबलो श्रीरंगा।।धृ।। 

या संतांच्या या दिंड्या निघाल्या । पाहावया पंढरी । 

भक्तांसाठी उभा राहिला । देव वाळवंटी । । १ ॥ 

या सखू साठी सखू होऊनी। देवा रमलासी। 

जनाबाईचे दळण दळीता। देवा दमलासी।।२।। 

या द्रोपदीच्या हाके धावूनी । रक्षिले शिला । 

 पांडवांचा सारथी होऊनी। पळविले कौरवा।। ३॥

५३१

अवघे गरजे पंढरपूर। चालला नामाचा गजर ।।धृ।।

टाळघोष कानी येती। ध्यानी विठ्ठलाची मूर्ती। 

पांडूरंगी जाहले हो। चंद्रभागा तीर... । । १ । । 

इडापिडा टळूनी जाती। देहाला या लाभे मुक्ती । 

नाम रंगी रंगले हो। संतांचे माहेर... ।। २ ।। 

देव वसे ठायी ठायी। भक्तीलीन भक्तापायी। 

सुखालाही आला या हो। आनंदाचा पूर... । । ३ । ।

(५२३)

एक तारी संगे एकरुप झालो। आम्ही विठ्ठलाच्या भजनात न्हालों ।। धृ।। 

गळामाळ शोभे आत्मरूप शांती। भक्तीभाव दोन्ही टाळ धरुं हाती। 

टिळा विरक्तीचा कपाळास ल्यालों ।। १ ।।

भूक भाकरीची छाया झोपडीची। निवाऱ्यास घ्यावी उब गोधडीची । 

माया मोह सारे उगाळून प्यालों ।। २ ।।

पूर्व पुण्य ज्याचे मिळे सुख त्याला । कुणी राव होई कुणी रंक झाला ।

मागणे न काही मागण्यास आलों ।। ३ ।।

५२४

टाळ बोले चिपळीला नाच माझ्या संग। 

देवाजीच्या दारी आज रंगला अभंग ॥ धृ ॥ 

दरबारी आले रंक आणि राव। झाले एकरुप नाही भेदभाव ।

नाचू गाऊं सारे होऊनी निसंग ।। १ ।।

जनसेवे पायी काया झिजवावी। घाव सोसोनिया मने रिझवावी। 

ताल देऊनिया बोलतो मृदुंग ।। २ ।।

ब्रम्हानंदी देह हा बुडोनिया जाई। एक एक खांब वारकरी होई । 

कैलासीचा राणा झाला पाडूरग ।। ३ ।।

५२५

या विठूचा गजर हरिनामाचा। झेंडा रोविला। 

या संतांचा संताचा। मेळा गोपाळांचा। डाव मांडिला ।। धृ।।

 कौल घेतला लिहून। शंभर वर्षे जाण।

नांगर धरिला सत्वाचा। बैल मन पवनाचा । डाव मांडिला ।। १ ।। 

उखळण प्रेमाची घातली। स्वस्थ बसुनी सद्गुरू जवळी।

पेला घेतला ज्ञानाचा। तोची अमृताचा । डाव मांडिला ।। २ ।। 

पंचतत्वांची गोफण । क्रोध पाखरें जाण। 

धोंडा घेतला ज्ञानाचा । करितसे जागरण । 

केशवदास म्हणे संतांचा। मेळा गोपाळांचा। डाव मांडिला ।। ३ ।।

(५३२

उखळी घालूनी पूत्र आपुला । आळविते सगुणा। 

कांडीता रडतें रे चांगुणा- २... ।।धृ।।

करावया तव अतिथी भोजन। आले शंकर वेष पालटून ।

 पूत्रदान मज दयावे कांडून। करावया भक्षणा... । । १ । । 

माता-पिता शंकर भोळा। बैसविले भोजनाला ।

 चिलिया चिलिया हाका मारीते। लपलेली भावना.. ।। २ ।। 

एका जनार्दनी चिलिया आला। बैसविले भोजनाला । 

मुक्त केले चिलिया बाळा । करुनी तत्वगुणा...।। ३ ।।

 ५३३

मनी नाही भाव म्हणे देवा मला पाव- २ ।

देव अशाने पावायचा नाही वो। देव बाजारचा भाजीपाला नाही वो।।धृ।। 

दगडाचा देव त्याला वडराचा भेव । लाकडाचा देव त्याला अग्नीचा भेव....।। १ ।। 

मातीचा देव त्याला पाण्याचा भेव । सोन्या-चांदीचा देव त्याला चोरांच भेव ।। २ ।। 

देवाच देवत्व आहे ठायी ठायी। अहंकार मेल्याविन अनुभव नाही । 

तुकड्यादास म्हणे ऐका ही ग्वाही... । । ३ । ।

(५३४

पर्ण पांचू सावळा सावळा । विठ्ठल माझा मळा २.. मी वारकरी आगळा ।।धृ।।

 समानतेच्या विहिरीमधली। पुण्याईची चंद्रभागा ।

न्हाऊं घालते पावन करते । चराचरातील पांडूरंगा।

 पाटामधुनी तीर्थ चालले। पिकवित कांदा भाजी मुळा मी ।। १ ।। 

मणी मोत्यांचा मंदिल बांधून । डुलत शिवारी राब जोंधळा ।

विठ्ठल नामे कणकण टिपतो। पाखरांचा हसरा मेळा। 

ऊसात भरता रसाळ गोडी। मोर सांगतो निळा निळा मी ।।२।। 

तिर्थरुप त्या प्राणपित्याची । मीच समाधी बांधलेली ।

भावभक्तीची फुले वाहिली । हात जोडूनी सांजसकाळी । 

या मातीचा अविरक पाणी। भक्त पुंडलिक पूत्र खुळा मी ।। ३ ।।

।। जय जय रामकृष्ण हरी। जय जय रामकृष्ण हरी।।

---

 आमचा लेख कसा वाटलं हे आम्हाला कंमेंट द्वारे नक्की कळवा 

|| धन्यवाद ||